De SILIKE Si-TPV 2150-serie is een dynamisch gevulkaniseerd elastomeer op siliconenbasis, ontwikkeld met behulp van geavanceerde compatibiliteitstechnologie. Dit proces dispergeert siliconenrubber in SEBS als fijne deeltjes, variërend van 1 tot 3 micron onder een microscoop. Deze unieke materialen combineren de sterkte, taaiheid en slijtvastheid van thermoplastische elastomeren met de gewenste eigenschappen van siliconen, zoals zachtheid, een zijdeachtig gevoel en weerstand tegen UV-licht en chemicaliën. Bovendien zijn Si-TPV-materialen recyclebaar en kunnen ze worden hergebruikt in traditionele productieprocessen.
Si-TPV kan rechtstreeks als grondstof worden gebruikt en is specifiek ontworpen voor soft-touch over-molding-toepassingen in draagbare elektronica, beschermhoezen voor elektronische apparaten, auto-onderdelen, hoogwaardige TPE's en de TPE-draadindustrie.
Naast het directe gebruik ervan kan Si-TPV ook dienen als polymeermodificator en procesadditief voor thermoplastische elastomeren of andere polymeren. Het verbetert de elasticiteit, verbetert de verwerking en verbetert de oppervlakte-eigenschappen. Wanneer het wordt gemengd met TPE of TPU, zorgt Si-TPV voor een langdurige gladheid van het oppervlak en een aangenaam tastgevoel, terwijl het ook de kras- en slijtvastheid verbetert. Het vermindert de hardheid zonder de mechanische eigenschappen negatief te beïnvloeden en biedt een betere weerstand tegen veroudering, vergeling en vlekken. Het kan ook een gewenste matte afwerking op het oppervlak creëren.
In tegenstelling tot conventionele siliconenadditieven wordt Si-TPV in pelletvorm geleverd en verwerkt als een thermoplast. Het verspreidt zich fijn en homogeen door de polymeermatrix, waarbij het copolymeer fysiek aan de matrix gebonden raakt. Dit elimineert de zorg over migratie- of "bloeiende" problemen, waardoor Si-TPV een effectieve en innovatieve oplossing is voor het verkrijgen van zijdezachte oppervlakken in thermoplastische elastomeren of andere polymeren. en vereist geen extra verwerkings- of coatingstappen.
De Si-TPV 2150-serie heeft de kenmerken van een langdurige huidvriendelijke zachte aanraking, goede vlekbestendigheid, geen toegevoegde weekmaker en verzachter en geen neerslag na langdurig gebruik, dat vooral geschikt is als plastic additief en polymeermodificator gebruikt voor de bereiding van zijdezacht, aangenaam aanvoelende thermoplastische elastomeren.
Vergelijking van de effecten van Si-TPV kunststofadditief en polymeermodificator op de TPE-prestaties
Si-TPV fungeert als een innovatief gevoelsmodificator en verwerkingsadditief voor thermoplastische elastomeren en andere polymeren. Het kan worden gemengd met verschillende elastomeren en technische of algemene kunststoffen, zoals TPE, TPU, SEBS, PP, PE, COPE, EVA, ABS en PVC. Deze oplossingen helpen de verwerkingsefficiëntie te verbeteren en de kras- en slijtvastheid van afgewerkte componenten te verbeteren.
Een belangrijk voordeel van producten gemaakt met TPE- en Si-TPV-mengsels is het creëren van een zijdezacht oppervlak dat niet plakkerig aanvoelt – precies de tactiele ervaring die eindgebruikers verwachten van items die ze vaak aanraken of dragen. Deze unieke eigenschap verbreedt het scala aan potentiële toepassingen voor TPE-elastomeermaterialen in meerdere industrieën. Bovendien verbetert de integratie van Si-TPV als modificator de flexibiliteit, elasticiteit en duurzaamheid van de elastomeermaterialen, terwijl het productieproces kosteneffectiever wordt.
Heeft u moeite om de TPE-prestaties te verbeteren? Si-TPV-plasticadditieven en polymeermodificatoren bieden het antwoord
Inleiding tot TPE's
Thermoplastische elastomeren (TPE's) worden gecategoriseerd op basis van chemische samenstelling, waaronder thermoplastische olefinen (TPE-O), styreenverbindingen (TPE-S), thermoplastische vulcanisaten (TPE-V), polyurethanen (TPE-U), copolyesters (COPE) en copolyamiden (COPA). Hoewel polyurethaan en copolyesters voor sommige toepassingen misschien overmatig ontwikkeld zijn, bieden meer kosteneffectieve opties zoals TPE-S en TPE-V vaak een betere pasvorm voor toepassingen.
Conventionele TPE's zijn fysieke mengsels van rubber en thermoplasten, maar TPE-V's verschillen doordat ze rubberdeeltjes hebben die gedeeltelijk of volledig verknoopt zijn, waardoor hun prestaties verbeteren. TPE-V's hebben lagere compressiesets, betere chemische en slijtvastheid en hogere temperatuurstabiliteit, waardoor ze ideaal zijn voor het vervangen van rubber in afdichtingen. Conventionele TPE's bieden daarentegen een grotere formuleringsflexibiliteit, hogere treksterkte, elasticiteit en kleurbaarheid, waardoor ze geschikt zijn voor producten zoals consumentengoederen, elektronica en medische apparaten. Ze hechten ook goed op stijve substraten zoals PC, ABS, HIPS en nylon, wat voordelig is voor soft-touch-toepassingen.
Uitdagingen met TPE's
TPE's combineren elasticiteit met mechanische sterkte en verwerkbaarheid, waardoor ze zeer veelzijdig zijn. Hun elastische eigenschappen, zoals compressiezetting en rek, komen voort uit de elastomeerfase, terwijl de trek- en scheursterkte afhangen van de kunststofcomponent.
TPE's kunnen net als conventionele thermoplastische kunststoffen bij hogere temperaturen worden verwerkt, waar ze de smeltfase ingaan, waardoor een efficiënte productie mogelijk is met behulp van standaard kunststofverwerkingsapparatuur. Hun bedrijfstemperatuurbereik is ook opmerkelijk en strekt zich uit van zeer lage temperaturen – dicht bij het glasovergangspunt van de elastomeerfase – tot hoge temperaturen nabij het smeltpunt van de thermoplastische fase – wat hun veelzijdigheid vergroot.
Ondanks deze voordelen blijven er echter verschillende uitdagingen bestaan bij het optimaliseren van de prestaties van TPE's. Een groot probleem is de moeilijkheid om elasticiteit in evenwicht te brengen met mechanische sterkte. Het verbeteren van de ene eigenschap gaat vaak ten koste van de andere, waardoor het voor fabrikanten een uitdaging wordt om TPE-formuleringen te ontwikkelen die een consistent evenwicht tussen de gewenste eigenschappen behouden. Bovendien zijn TPE's gevoelig voor oppervlakteschade zoals krassen en beschadigingen, wat een negatieve invloed kan hebben op zowel het uiterlijk als de functionaliteit van producten die van deze materialen zijn gemaakt.